Stop Seksueel geweld!
Heel wat meisjes en jongens, vrouwen en mannen krijgen met seksueel geweld te maken onder verschillende vormen. Geconfronteerd worden met seksueel geweld is een traumatische ervaring met verstrekkende lichamelijke en psychologische gevolgen en kan een impact hebben op de seksualiteit. Hoewel het slachtoffer er dikwijls niet over durft praten is het van het grootste belang om zo snel mogelijk de juiste hulp te zoeken.
Wat is seksueel geweld?
Seksueel geweld omvat iedere vorm van ongewenst seksueel contact. Dat kan gaan van ongewenste aanrakingen of zoenen tot verkrachting. De wet onderscheidt twee vormen: verkrachting en aanranding van de eerbaarheid.
Men spreekt van “verkrachting” bij seksuele penetratie zonder toestemming van het slachtoffer. Alle vormen van penetratie vallen daaronder: met de penis, met de tong, met de vingers of met een voorwerp. Ook binnen een relatie of huwelijk kan er sprake zijn van verkrachting.
Wanneer iemand gedwongen wordt tot het plegen van seksuele handelingen dan spreekt men van “aanranding van de eerbaarheid”. Seksueel getinte opmerkingen vallen hier echter niet onder.
Alle vormen van seksueel geweld zijn ernstig en strafbaar. Hoewel slachtoffers vaak met schuldgevoelens kampen, is het belangrijk om te weten dat de verantwoordelijkheid altijd bij de dader ligt. Het zogezegde “uitlokken” is een fabel. Zelf al was je onder invloed, zelfs al heb je je niet verdedigd of heb je niks gezegd, zelfs al heb je geflirt en ongeacht jouw kledij, zolang je niet uitdrukkelijk toestemming geeft, gaat het over verkrachting. Niemand “verdient” seksueel geweld of vraagt erom.
Wat is toestemming?
Als je slachtoffer werd van seksueel misbruik, werd jouw gebrek aan toestemming niet gerespecteerd. Het verschil tussen gewenst en ongewenst seksueel contact ligt hem net in die toestemming. Vaak slagen slachtoffers er echter niet in om hardop nee te zeggen tegen seksueel contact door angst voor geweld of door morele dwang. Soms zegt het lichaam dan nee door te zwijgen of te verlammen. Op de website www.allesoverseks.be staat er meer uitleg over seks en grenzen. Onder de 16 jaar kan je sowieso niet instemmen met seksueel contact, en is het strafbaar, of je het nu wou of niet.
Wat kan je doen als je slachtoffer bent van seksueel geweld?
- ZORG DAT JE VEILIG BENT
Als je het slachtoffer bent geworden van seksueel geweld is de eerste stap naar een plaats te gaan waar je je veilig voelt: bij een vriend/vriendin, een familielid, gewoon thuis, bij de lokale politie, bij een hulpverlener, in een ziekenhuis,…
- PRAAT EROVER
Praten over geweldpleging is niet vanzelfsprekend. Sommige slachtoffers zijn hiertoe niet in staat of durven het niet. Ze zijn bang voor de dader, vrezen dat ze niet geloofd zullen worden of hebben te kampen met enorme schuld- en schaamtegevoelens. Een slachtoffer kan er jaren over doen om het geweld te onthullen. Toch is het erg belangrijk om iemand in vertrouwen te nemen en er onmiddellijk over te praten. Door te praten met een hechte vriend/in of familielid, zet je al een hele stap vooruit. Je kan ook anoniem contact opnemen met een gratis hulplijn.
De eerste meest vanzelfsprekende reflex is: “Dit mag nooit naar buiten komen.” Als slachtoffer ervaar je intense emotionele en lichamelijke reacties vlak na de verkrachting of aanranding. Meestal doet een slachtoffer zijn of haar uiterste best om zich “normaal” te gedragen en alles te vergeten. Het is ook begrijpelijk dat je als slachtoffer bang bent voor de herbeleving. Het liefste wil je ieder beeld van dat misdrijf uit je hoofd verbannen. Maar zwijgen helpt niet en kan het trauma alleen maar verergeren: het onderdrukken is contraproductief en veroorzaakt juist meer herbeleving.
Slachtoffers verliezen vaak de greep op hun dagelijks leven en voelen zich machteloos. Ook raken zij het vertrouwen in zichzelf en in anderen kwijt. Na verschillende jaren kan het trauma herbeleefd worden, ook al wordt de link met de verkrachting zelf niet steeds gelegd. De gevolgen van seksueel geweld kunnen zo omvangrijk zijn, dat het des te belangrijker is om erover te praten en/of aangifte te doen bij de politie. Want het misdrijf onthullen is noodzakelijk om het achter je te laten. Zo kan je jouw reactie op het misdrijf en de gevolgen van het trauma beter begrijpen.
- AANGIFTE DOEN
Als je aangifte wil doen, is het belangrijk om zo snel mogelijk na de feiten naar de politie te gaan. Je kan ook naar de spoeddienst van het ziekenhuis of naar je huisdokter gaan. Zij kunnen voor jou de politie inschakelen, als je dat wenst. Ook jaren na de feiten kan het voor jou of eventuele andere slachtoffers zinvol zijn om alsnog aangifte te doen. Politiediensten beschikken over specifiek opgeleide medewerkers die je heel goed kunnen opvangen. Indien je liever door een politieambtenaar van jouw eigen geslacht wordt opgevangen kan je dit steeds vragen. In de mate van het mogelijke zal men daaraan tegemoet komen. Het helpt om een vertrouwenspersoon mee te nemen. Heb je geen vertrouwenspersoon, dan kun je ook iemand van een hulpverleningsorganisatie vragen om met je mee te gaan.
Waar kan ik terecht?
Je kan altijd terecht bij het politiekantoor bij jou in de buurt, waar je zo goed mogelijk zal worden opgevangen. De meeste politiediensten beschikken over extra opgeleid personeel en over specifieke opvanglokalen waar je rustig en zonder overbodige aanwezigen je verhaal kan doen.