Wijkinspecteur Inge Florizoone na 37 jaar met vervroegd pensioen

Waarom koos je voor het blauwe uniform?  
 
Van jongs af aan had ik een fascinatie voor de politie en het leger. Ik ben opgegroeid in een omgeving waar vrije meningsuiting werd aangemoedigd. Mijn moeder was een uitgesproken persoon en leerde ons altijd op te komen voor onszelf. We hadden de vrije keuze om te doen wat we wilden en we werden daar erg in gesteund. Zo koos ik uiteindelijk voor een job bij de politie.

  
Hoe begon je opleiding?  
 
Op mijn 21e begon ik aan de politieopleiding. Eigenlijk wilde ik al eerder beginnen maar ik was toen nog te jong. Na de opleiding kon ik aan de slag bij de gemeentepolitie. Het begin van de opleiding was zwaar. Gelukkig woonde ik toen samen met mijn zus, zij heeft me erg gesteund. Daar ben ik haar nog altijd dankbaar voor.  


  
Welke richting sloeg je na je opleiding in?  
  
In het begin controleerden we vooral parkeermeters. Ik had wel het geluk dat ik een reddersdiploma had behaald, dus ik mocht af en toe mee met de strandjeep het strand op. Dat was heel leuk. Mij kon je toen vaak vinden aan de kanten van de kust. Er gebeurden heftige dingen in die tijd, maar het is een leerschool geweest. Mijn hele carrière trouwens. Na mijn tijd bij de interventiepolitie ben ik in 1999 een tijdje aan de slag gegaan als telefonist wat nu ook wel beter bekend is als de functie van de dispatcher.   
  

Ging je meteen aan de slag bij de wijkpolitie?  
 
In 2004 ging ik aan de slag bij de wijkpolitie. Sindsdien ben ik wijkinspecteur en dit heb ik altijd met veel plezier gedaan. Ik heb in verschillende wijken gestaan waaronder de Lippenslaan, de Kustlaan, het gebied rond de Jozef Nellenslaan en tot voor kort Knokke-Duinbergen.  
  
Mijn voorkeur ging zeker en vast uit naar de wijkwerking. We hadden een hechte groep en ik heb tal van goede gesprekken gehad met mijn collega’s. Dat is wat een goede wijkinspecteur trouwens hoort te doen: luisteren. Ik ben dankbaar dat ik niet alleen mijn collega’s maar ook alle inwoners heb leren kennen en iets kon betekenen voor hen. We moeten er toch zijn voor elkaar, hé? Ik zou alle mensen aanraden om snel contact op te nemen als er iets is. De politie is 24/7 bereikbaar, het is niet nodig om te wachten tot wanneer het niet meer gaat. Ik ben ervan overtuigd dat die ingesteldheid de drempel verlaagt tussen burger en politie.  

  
Is er een gebeurtenis tijdens je carrière dat je is bijgebleven?  
  
In 2009 stond mijn wereld stil. Ik ben toen gevallen met mijn fiets op weg naar het werk en hield daar enkele kwaaltjes aan over. Die gebeurtenis in mijn leven was een echt kantelmoment. Na mijn arbeidsongeval heb ik een knop omgedraaid. Ik ben niet alleen mijn werk, maar ook mijn leven anders gaan invullen. Ik heb geleerd om nog meer te luisteren en dingen los te laten. Het heeft veel dingen in me losgemaakt. Zo startte ik na het ongeval aan een cursus voor muziek en schrijven. Ik heb me ook vijf jaar in de musicalwereld verdiept en ben de muzikale toer opgegaan. Dat doe ik tot vandaag nog altijd, ik zing heel graag. Ik probeer positief te kijken naar dat ongeval.  
  
Weet je wat leuk was tijdens mijn carrière? De ontmoeting met mijn man. (glundert) In het begin wist niemand van onze relatie, we hebben dat een jaartje stilgehouden. Uiteindelijk kwam alles goed en wist iedereen het wel. Een huwelijk, twee kinderen, vele jaren verder en we zijn nog altijd heel gelukkig samen. (glimlacht)   
 

Hoe blik je terug op je loopbaan?  
  
Eerlijk waar: ik heb een mooi parcours afgelegd. Hobbelig, maar het was een leuke ervaring. Ik ben niet meer de Inge die ik was toen ik 21 was. Daar heeft mijn carrière me erg bij geholpen. Vraag je me nu om het opnieuw te doen, dan doe ik het meteen. Het heeft me gemaakt tot de persoon die ik nu ben en daar kan ik alleen maar dankbaar voor zijn. Het is tijd voor een nieuw hoofdstuk. Dat nieuwe hoofdstuk startte eigenlijk al sinds mijn arbeidsongeval maar nu neem ik de kans om mezelf volledig creatief uit te laten.   

  
Hoe ziet je toekomst eruit?  
  
Waarschijnlijk zal ik het druk hebben. (lacht) Ik wil graag weer piano gaan spelen en ik volg ook een specialisatiejaar voor zang. Mijn passie ligt nu vooral bij muziek maken. Daarnaast ben ik voetreflexologe en geef ik diverse lichaamsmassages waarmee ik mensen wil helpen hun lichaam beter te leren kennen. 

 
  
Heb je nog een tip voor de nieuwe lichting wijkinspecteurs?  
  
Als wijkinspecteur moet je vaak bemiddelen. Het is belangrijk om empathisch te zijn. Het is niet omdat we een uniform dragen dat we altijd alles kunnen oplossen. Soms lukt het niet, ook dat is het leven. Respecteer de mensen die tegenover je staan en zet af en toe een stap achteruit. Krijg je te maken met een moeilijke situatie? Wees begripvol en luister. Er zit vaak iets achter de boosheid van iemand. Dat is natuurlijk niet altijd zo – dat besef ik zeker – maar in veel gevallen is het belangrijk om die boosheid te leren plaatsen.