Onze wijkinspecteur Danny Verbeke in de krant!
GAZET VAN ANTWERPEN - WAAS & DENDER - za 9 en zo 10 februari 2013
"Mensen spreken me soms zelfs aan over hun seksleven"
Een verhuizing, een akkefietje met de buren, een gestolen fiets gevonden, sluikstort ontdekt? Bij uw wijkagent kunt u terecht met vragen, meldingen en problemen. Hij of zij vormt de brug tussen buurt en politie. "Psycholoog, buurtwerker en sociaal helper, we zijn het allemaal." Danny Verbeke is sinds een jaar wijkinspecteur in Moerzeke en Kastel.
In 1993 startte Danny Verbeke bij de toenmalige rijkswacht. Hij werkte jarenlang op interventie, maar raakte het harde werkritme en de vraag naar constante bereikbaarheid moe. Sinds een jaar is hij aan de slag als wijkinspecteur in Moerzeke en Kastel (Hamme). "Als misdaadbestrijder werd je meteen na je studies losgelaten op de wereld, als een ridder, maar dan zonder paard." "Ik ben nu een jaar wijkinspecteur, zowel in Moerzeke als Kastel, en ik sta er nog altijd van versteld hoe snel ik in de lokale gemeenschap ben opgenomen", vertelt Danny Verbeke (43) terwijl hij zich met stagiaire Annelies Ivens voor de schoolpoort van De Dobbelsteen in de Vredestraat in Moerzeke positioneert. "Eigenlijk zou ik gerust mijn dienst zonder uniform kunnen doen, de mensen kennen me toch, en komen allemaal hun babbeltje doen. Vaak gaat dat over echt persoonlijke dingen, zoals medische of familiale problemen. En soms spreken de mensen me zelfs aan over hun seksleven. Ik weet nog altijd niet goed waarom eigenlijk", lacht Verbeke. Zowat iedere passant werpt hem op zijn minst een blik van herkenning toe. De schoolkinderen die de schoolpoort binnenstromen, geven hem net geen high five. "In het begin was dat wel even anders, toen waren ze bang van die 'man in het blauwe uniform'. Maar nu kent iedereen me, ook de ouders. Eigenlijk zou ik hier beter een tafeltje met wat stoelen, een parasol en verwarmingskachel zetten. Meteen een pak praktischer." Verbeke vindt de schooltoezichten nuttig, niet alleen om overdreven snelheid aan de schoolpoort te ontraden, maar ook om schoolverzuim aan te pakken.
> Foto: Wijkinspecteur Danny met stagiaire Annelies Ivens (Foto's Geert De Rycke)
Sociale controle
Het spreekt voor zich dat de sociale controle in kleine gemeenschappen als Moerzeke en Kastel erg groot is. Maar toch kan een wijkinspecteur een cruciale rol spelen in gevallen van schrijnende vereenzaming. "In Kastel is de tijd blijven stilstaan. Het is het meest charmante gehucht van de streek, omgeven door water. De mensen hangen er nauw aan elkaar, iedereen kent iedereen, en de sociale controle is daarom erg groot. Bij grote festiviteiten als carnaval zullen het nooit de bewoners zijn die voor problemen zorgen. Bij hen is er altijd wel iemand in die buurt die zegt 'komaan, je bent al zat genoeg, denk even aan de buren'. Het zijn de feestvierders die in alle anonimiteit hun gang kunnen gaan die voor heibel zorgen, zoals vorig jaar die kledingcontainers die in brand werden gestoken. Ook van inbraken heeft de streek weinig last, aangezien een onbekende hier gewoon hopeloos verloren rijdt in die kleine straatjes en nooit op tijd zou weg geraken." Toch zijn ook hier gevallen van vereenzaming, net als in grootsteden, en kruipen sommigen door het oog van de naald. "Onlangs stootte ik heel toevallig op een oudere man die in de meest penibele omstandigheden woonde. Hij kon zijn elektriciteitsrekening niet meer betalen waardoor hij in bijna onmenselijke omstandigheden leefde", vertelt Verbeke. "Iedereen had hem opgegeven. Zelfs zijn familie was verbaasd dat ik tijd en moeite in zijn verhaal wou steken. Maar zijn situatie greep me zodanig aan dat ik hem zelf naar het ziekenhuis heb gebracht en de sociale diensten op de hoogte bracht. Goeie contacten met andere instanties zijn immers cruciaal als je menselijke schade snel wil indijken." De man verblijft nu tijdelijk in een noodwoning totdat zijn huis is schoongemaakt door een gespecialiseerde firma die ook misdaadplaatsen opnieuw zuiver maakt. "Ik geloof dat hij me dankbaar is, en dat geeft me voldoening."
Zelfredzaamheid
Toch is de zelfredzaamheid die een klein gehucht als Kastel aan de dag legt, over het algemeen erg groot. "Er moet al heel wat gebeuren, willen ze hier naar de politie bellen. Iemand die met zijn auto in de gracht belandt, wordt er door de dichtstbijzijnde boer gewoon uitgehaald met de tractor. Een klein voorbeeld, maar het typeert wel hoe de wereld hier in elkaar zit." Wat Verbeke ook opvalt, is de trots waarmee de inwoners hun grondgebied verdedigen. "Een liefdesverhaal dat zo uit een roman lijkt gegrepen te zijn: zij is uit Kastel, hij uit Hamme. Thuis zat het er in beide gezinnen bovenarms op. Een verhaal dat me altijd zal bijblijven, aangezien het zo atypisch is in een tijd waarin de wereld zogezegd in een dorp is veranderd. Het sociale leven en de controle daarop is enorm. Als heel België zo nauw aan elkaar hing als hier, was de helft van het politiekorps overbodig."
"Interventie was zwaar, ik kon elke nacht worden opgeroepen"
Danny Verbeke stopte twee jaar geleden bij de interventiediensten. Sindsdien kent hij heel wat minder spectaculaire actie, maar de voldoening is daarom niet minder groot. "Als iemand me twintig jaar geleden had gezegd dat ik wijkinspecteur zou zijn, ik had het nooit geloofd", geeft Danny Verbeke toe. "Als ik eerlijk ben, had ik nooit gedacht in een wijk als deze te patrouilleren. Maar het verstand komt wellicht met de jaren", lacht hij. Verbeke werkte vele jaren op interventie, waarmee hij in 1995 startte. Hij werkte bij de rijkswacht van Dendermonde en schakelde in 1998 over naar de rijkswachtbrigade van Hamme. "Interventie was zwaar, ik kon elke nacht worden opgeroepen. Dat werk eiste een heel andere modus. Als je bij interventie zit, weet je dat het ruzie is, overal waar je komt. Voor een idealistische gast die net van de schoolbanken komt, is dat allemaal niet te veel. Na mijn studies werd ik als misdaadbestrijder op de wereld losgelaten, als een ridder, maar dan zonder paard. Maar op den duur hoorde ik dat alarm in mijn slaap. Als je dat werk decennialang doet, werkt dat uithollend, bij mij toch. Toen een collega van me dan twee jaar geleden op zwangerschapsverlof ging, zag ik mijn kans." Verbeke heeft nu rust gevonden in zijn nieuwe job. "De mensen zijn niet tegen de politie, ik ben hier welkom. Dat waren de gedachten die de eerste weken en maanden door mijn hoofd speelden. Op interventie was ik altijd op mijn hoede. Ik had toen nooit mijn combi voor een café geparkeerd om daar een koffie te gaan drinken. Hier kan ik dat wel doen. De mensen zouden het nooit pikken dat hun wijkinspecteur iets wordt aangedaan. Tot vorig jaar had ik echt nooit geloofd dat het mogelijk was om in uniform zo vrij in een samenleving te bewegen." Wat Verbeke wel nog heeft meegenomen uit zijn vroegere functie is zijn wapen. "Als er in de buurt iets voorvalt, moet ik bijstand leveren. En dus is een wapen een noodzaak. Toen Hans Van Temsche in 2006 twee personen doodschoot op straat, was het trouwens een wijkinspecteur die er als eerste bij was. Maar laat ons hopen dat ik het nooit zal moeten gebruiken. Ik trek me op aan de dankbaarheid die ik van de mensen krijg. Daarvoor doe ik het", vertelt Verbeke.
> Foto: "In het begin waren de kinderen bang van 'de man in het blauwe uniform'. Nu kent iedereen me." (Foto's: Geert De Rycke)
Verbeke moet vereenzaming tegengaan
Een van de vaste posten op Verbekes route is de boerderijhoeve van Omer Peelman. De 84-jarige man woont al heel zijn leven in Kastel, en wordt omringd door vrienden, familie én de wijkinspecteur. "Tijdens mijn eerste werkweek kwam ik hier langs. Het is mijn taak gevallen van vereenzaming op te sporen, hoewel dat bij Omer eigenlijk niet het geval is. Ik weet zijn voltallige familie wonen, hier in de buurt, zij komen dagelijks wel eens langs." Peelman is een van de oudste waarden van Kastel. Aan zijn muren hangen zwart-witfoto's van alle pastoors die het dorpje gekend heeft. En al zijn gasten ontvangt hij met een 'druppel'. "Ik drink geen alcohol. Het heeft wel een tijdje geduurd eer Omer zich daarbij wou neerleggen", glimlacht Verbeke. "Hoewel ik hem nog niet lang ken, is hij aan me gehecht geraakt. En dat charmeert me. Bij zijn vorige verjaardagsfeestje zat zijn familie hier rond de tafel, met daartussen de wijkinspecteur."
>Foto: De wijkinspecteur bij de 84-jarige Omer Peelman. "Hoewel ik hem nog niet zo lang ken, is hij aan me gehecht geraakt. En dat charmeert me."
(Foto's: Geert De Rycke)
SOPhie PYcke