Herdenking van de busramp in Sierre: terugblik op een uitzonderlijke internationale samenwerking

Op 13 maart 2022 herdenken we de 28 slachtoffers die 10 jaar geleden het leven lieten bij een busongeval in het Zwitserse Sierre. Het identificeren van de slachtoffers, onder wie heel wat Belgische kinderen, heeft onze collega's die ter plaatse waren voor altijd getekend. De samenwerking tussen de Zwitserse en Belgische politiediensten was uitstekend.

Herdenking van de busramp in Sierre: terugblik op een uitzonderlijke internationale samenwerking

"Bijna de volledige gerechtelijke identificatiedienst uit die tijd was rechtstreeks of onrechtstreeks betrokken bij de operatie", steekt luitenant-kolonel Markus Rieder van wal. Hij staat aan het hoofd van de eenheid Communicatie en Preventie van het kanton Wallis. "Dat zijn 12 personen. We kregen steun van zowel het Zwitserse als het Belgische DVI-team en van onze partners van het Centre universitaire romand de médecine légale."

"Wij hadden als opdracht de stand van zaken op te maken en de slachtoffers formeel te identificeren", vervolgt Markus. "De identificatie is zeer goed verlopen. We konden gelukkig rekenen op de rechtstreekse hulp van leden van het Belgische DVI-team. Het heeft ons veel geholpen dat er ter plaatse collega’s aanwezig waren uit het land waarvan de meeste slachtoffers afkomstig waren. Ook al werkten we maar enkele dagen samen, toch ontstonden er bijzondere banden door de intensiteit van de opdracht."

Tien jaar later leeft het drama bij onze Zwitserse collega’s nog steeds. "Voor ons kanton is het een van de belangrijkste gebeurtenissen van de voorbije jaren. Door de aard en de impact blijft het natuurlijk in ons achterhoofd zitten en dat zal zeker nog lang zo blijven", besluit luitenant-kolonel Rieder.

 

"Elk DVI-team, waar ook ter wereld, werkt volgens dezelfde internationale Interpol-protocollen.

Daardoor was het gemakkelijker om samen te werken"

Eerste commissaris Tatiana Ivaneanu van de Coördinatie en steundirectie Oost-Vlaanderen (CSD OVL) maakte deel uit van het Belgische team dat uit zes leden bestond. “Naast de zes mensen van DVI hadden we ook nog een lid van het stressteam bij, zij werd ons zevende DVI-lid”, legt de eerste commissaris uit. “Terwijl wij met onze Zwitserse collega’s ter plaatse samenwerkten, werkten ook leden van het DVI-team (politiemensen en forensisch tandartsen, nvdr.) in België mee aan het onderzoek. Zij hadden contact met de tandartsen, dokters en mutualiteit om te helpen bij de identificatie.”

“Het identificatieproces was heel moeilijk”, gaat Tatiana verder. “Samen met ons waren ook de ouders meegereisd naar Sierre. In eerste instantie waren we mee om de slachtoffers te identificeren. We merkten echter snel dat de Zwitserse gendarmerie niet gewend was om ante-mortem onderzoeken te doen en we besloten hen daarbij te helpen. Gelukkig waren ook onze Zwitserse DVI-collega’s snel ter plaatse om het post-mortem identificatiewerk te doen. Elk DVI-team, waar ook ter wereld, werkt volgens dezelfde internationale Interpol-protocollen. Daardoor was het gemakkelijker om samen te werken. We kenden elkaar ook al een beetje van voordien. Op de jaarlijkse DVI Interpol-meetings kwamen we elkaar wel eens tegen. Onze gemeenschappelijke opdracht was dan ook zo snel mogelijk het leed te verzachten en de vragen van de ouders te beantwoorden.”

Maar het incident heeft een zware impact gehad op de teamleden. Sommigen hebben voor een andere functie gekozen, binnen of buiten DVI of zelfs de politie om. Ook Tatiana verliet het vaste DVI-team en werkt nu bij CSD Oost-Vlaanderen. “Ik was zelf een ouder van twee jonge kinderen en ik begreep de gevoelens van de nabestaanden en het ingrijpende karakter van een dergelijke gebeurtenis heel goed. Het heeft sporen nagelaten. Gelukkig was er iemand van het stressteam  mee in Sierre. Nadien hebben we naast een operationele ook een emotionele debriefing gedaan, ondersteund door het stressteam. Psychologische ondersteuning bij ingrijpende gebeurtenissen is een belangrijke pijler en kan niet genoeg naar waarde geschat worden. Dergelijke rampen blijven toch lang hangen, ook bij mensen die ervoor zijn opgeleid.”

Ook de nazorg naar de overlevenden en familieleden toe, vindt eerste commissaris Ivaneanu belangrijk. “Het heeft veel tijd gevraagd van het DVI-team om alle spullen en bagage aan de juiste slachtoffers te koppelen. En soms stel je je de vraag of dat zin heeft. Maar toen ik enkele weken geleden naar de reeks ‘Niets gaat over’ op één (zesdelige reeks op het eerste net van VRT naar aanleiding van de herdenking van het ongeval in Sierre, nvdr.) zat te kijken, hoorde ik een meisje dat het ongeval overleefd heeft, zeggen dat ze heel blij was dat ze haar dagboek had teruggekregen. Na de uitzending heb ik haar gecontacteerd om te zeggen dat het me deugd deed om dat te horen, dat ons werk iets voor haar betekend heeft.”

Labels