Inbraken in woningen – Dronkenschap maatschappelijk probleem?

De eerste vier maanden van 2015 zijn er 211 aanvallen geregistreerd op woningen. Dit resulteerde in 135 effectieve inbraken. In 76 gevallen bleef het beperkt tot een poging.

Vorig jaar waren dit nog 299 inbraken (incl pogingen!) op eenzelfde referentieperiode.

In welke gemeente werd er ingebroken (incl poging):

Asse: 92 - de laatste maand alleen werden er 20 inbraken genoteerd.

Merchtem : 25

Opwijk :19

Wemmel: 75

Het terugdringen van het aantal woninginbraken behoort tot een voorname doelstelling en uitdaging voor de politie van AMOW. De cijfers die we in dit tussentijds rapport kunnen publiceren evolueren zeer gunstig. Het aantal inbraken daalt voor het eerste kwart van 2015. Vorig jaar lag de score bijzonder hoog (299). Nu 88 minder!

In 2015 zijn er 82 aanhoudingen verricht in AMOW. 23 daders van diefstallen zijn opgepakt op 4 maand tijd. 6 voor slagen en bedreigingen en 3 inzake drug delicten. 7 dronken personen werden opgepakt.

Om niet steeds dezelfde items toe te lichten is het misschien interessant even stil te blijven staan bij het fenomeen van de aanhoudingen bij dronkenschap.

De Problematiek van het alcohol(misbruik) -gebruik in onze maatschappij.

Na meer dan 30 jaar bij de politie zijn er enkele constante maatschappelijke gedragingen te duiden waarmee de politieman of vrouw vrijwel onmiddellijk geconfronteerd wordt. Doorheen de jaren is dit niet veranderd en het is niet aan plaats of tijd gebonden. We hebben het over de maatschappelijke verloedering, de familiale leefomstandigheden waarin sommige mensen leven en het gebruik van alcohol. In vele gevallen zijn er raakpunten en versterken ze elkaar.

Alcoholgebruik wordt in de maatschappij aanvaard. Ongeveer 80 % van de volwassenen gebruikt al dan niet regelmatig alcohol. Tussen een aanvaardbaar gebruik en het overmatig gebruik ligt echter een enge marge. En vermits overmatig alcoholgebruik in de meeste gevallen een sterke invloed heeft op het menselijk gedrag zien we dat het een belangrijke plaats heeft in de politionele taaklast. Al gauw wordt een politieman/vrouw geconfronteerd met dronkenschap die leidde tot geweld, burentwist, gezinsmoeilijkheden, verstoring van de openbare rust, enz…

Het gezin is de omgeving die het eerst wordt geconfronteerd met de negatieve gevolgen van alcoholisme. De gebruiker gaat op een gegeven moment niet meer kunnen functioneren. Het gedrag wijzigt. Vrijwel altijd resulteert dit in spanningen tussen de gezinsleden die zich uiten in verbale of non-verbale agressie.

Maar al te vaak heeft het alcoholisme een negatieve invloed op de arbeidsprestaties. Er is meer afwezigheid hetgeen kan leiden tot ontslag. De financiële gevolgen zijn dramatisch en een negatieve spiraal wordt ingesteld.

Hoe men het ook draait of keert meestal wordt de politie ingeschakeld als redmiddel. Maar kan de politie een oplossing aanreiken?

Het instrument waarover de politie beschikt is de besluitwet van 14.11.1939 " besluitwet op de dronkenschap". Hierdoor is het mogelijk om dronken mensen op te pakken en in uitzonderlijke omstandigheden zelfs op te sluiten tot ze weer nuchter zijn. Er wordt hiervan een proces-verbaal opgesteld dat kan leiden tot een veroordeling voor de politierechter of rechter bij de correctionele rechtbank. Maar het gerecht heeft inzicht dat een veroordeling tot geldboete of zelfs gevangenisstraf weinig zoden aan de dijk brengt. Het zou nog verder leiden tot maatschappelijke en financiële problemen.

In de realiteit betekent dit dat de politionele ingreep slechts een zeer beperkte oplossing is. De gevolgen laten zich raden wanneer in veel gevallen de problemen zich situeren bij alcoholverslaafden.

In onze politiezone hypothekeert zo een gezin, waarvan zowel de man als de vrouw vrijwel dagelijks overmatig drinkt ,onze werking. De eerste 5 maanden van 2013 waren er 30 tussenkomsten! (Het is geen alleenstaand geval!) Het gevaar schuilt dat politiemensen de oproepen gaan banaliseren of uitstellen. Bovendien zijn de interventies niet altijd de meest hygiënische…

In ons verhaal, en dit is een verhaal dat zich niet beperkt tot onze politiezone alleen, zijn er bijgevolg twee hulpbehoevende partijen; de alcoholieker en de politie zelf.

Vanuit de Wet op het Politieambt kan de politie hulpbehoevenden doorverwijzen of aan andere belanghebbende instanties(OCMW,familie, artsen, AA,…) hulp vragen. Het cruciale in dit verhaal is de vrijwilligheid van de personen. Hebben ze het inzicht dat er iets fout loopt, willen ze iets aan hun probleem doen?

In de meeste gevallen draait het uit op een sisser. Er is geen medewerking, geen inzicht. Ze weigeren elke hulp. Onlangs leidde dit nog tot het overlijden van een vrouw in Tienen die elke hulp weigerde en zich eigenlijk dood dronk.

Opsluiten in een ontwenningskliniek of andere vorm van begeleiding is dan weer enkel mogelijk wanneer de openbare veiligheid in gevaar komt. Bijna nooit komt dit in aanmerking.

Een besluit bij de dronkenschap, in de 21ste eeuw, is dat er zeer veel hulporganisaties zijn die elk voor zich fantastisch werk leveren. Dat er diverse instanties zijn die kunnen ingrijpen maar wettelijk gebonden worden door de afwezigheid van de wil van de slachtoffers er iets aan te doen. Dat het uiteindelijk de politie is die blijvend moet investeren en soms letterlijk dagelijks met de shit geconfronteerd wordt blijkt uit de statistieken " aanhoudingen n.a.v. dronkenschap."