Dag Luc, als nieuwe collega in onze politiezone heten wij jou welkom! Je hebt grote schoenen te vullen… 

Absoluut. Pedro was alom gekend. Overal waar ik kom, vragen ze naar Pedro. Wat ook logisch is, want Pedro was iemand van de streek die dan ook nog eens meer dan twintig jaar wijkinspecteur is geweest. De mensen zijn gelukkig wel heel positief en ik word tot hiertoe ook overal enorm goed ontvangen, maar je merkt wel dat Pedro een heel graag geziene figuur was. Veel mensen vallen ook niet echt uit de lucht als ik hen vertel dat hij met pensioen is, maar ik denk dat als Pedro nog eens een ronde zou doen in Keerbergen, dat het van begin tot eind een erehaag zou zijn met applaus. Want hij was echt graag gezien, dat merk ik.

Maar laat ons beginnen bij het begin. Wie is Luc Douwen?

Ik ben geboren in het jaar 1978 en dus momenteel 45 jaar. Mijn jeugd heb ik volledig doorgebracht in Noorderwijk, een kleine gemeente nabij Herentals, waar ik op de middelbare school de opleiding Handel volgde. Aangezien ik de ambitie had om een eigen zaak te starten, leek me dat de ideale springplank om dat te bewerkstelligen. Na het middelbaar heb ik even een opleiding tot onderwijzer overwogen, maar al vrij snel had ik door dat die job niets voor mij zou zijn.  Aangezien ik zelf eerder avontuurlijk en sportief aangelegd ben. Daarom heb ik op het einde van de middelbare school mijn pijlen al gericht op een job bij de politie. De job van politie-inspecteur is immers heel afwisselend en biedt doorheen de hele carrière heel veel mogelijkheden. Zo begon ik in 1999 aan mijn opleiding bij de politie, leerde ik in datzelfde jaar mijn vrouw kennen en verhuisden we naar Haacht, waarna ik aan de slag ging bij de toenmalige gemeentepolitie van Bonheiden. Daar bleef ik uiteindelijk 18 jaar, om vervolgens de overstap te maken naar het pas opgerichte fietsteam van de Leuvense politie. Na zes jaar in de studentenstad, leek het mij een prima keuze om mijn carrière dichter bij huis verder te zetten als wijkinspecteur van Keerbergen. Heel dicht bij huis zelfs, want twee jaar geleden zijn mijn gezin en ik ook van Haacht naar Keerbergen verhuisd.

Wat heeft voor jou de doorslag gegeven om te kiezen voor deze zone?

Van nature ben ik iemand die van heel veel dingen wil proeven. Sinds het begin van mijn carrière, heb ik mij dan ook voorgenomen dat ik zoveel mogelijk zaken geprobeerd wil hebben. Al had ik voor mezelf ook beslist dat ik mijn carrière wilde afsluiten in de politiezone Boortmeerbeek-Haacht-Keerbergen. Niet dat ik het plan heb om al snel op pensioen te gaan, want ik heb nog veel jaren te gaan, maar ik wilde er wel voor werken om hier terecht te komen. Als wijkinspecteur ook, dat was een doel.  Enkele maanden geleden deed die opportuniteit zich voor en greep ik die kans met beide handen vast. De regio is heel interessant, want ik ben hier intussen veel meer thuis dan in de Kempen. In mijn ogen is een wijkinspecteur ook iemand die werkt in de buurt van waar hij zelf woont. Niet zozeer exact waar hij woont, maar ik zie het als een voordeel dat je als wijkinspecteur vertrouwd bent met de buurt, weet wat de geplogenheden uit de streek zijn en links en rechts al een aantal mensen kent.

Je bent nu 25 jaar actief binnen de politie. In al die jaren is de jobinhoud van een politie-inspecteur enorm veranderd. Met die kennis, waarom zou je dan laatstejaarsstudenten of mensen die op zoek zijn naar een nieuwe uitdaging, een job bij de politie dan aan- of eerder afraden?

Als mensen aan mij vragen of de politiejob iets voor hen zou zijn, dan zeg ik altijd dat ze aan zichzelf de vraag moeten stellen of het in hun karakter ligt om geïnteresseerd te zijn om dingen uit te zoeken. Als mensen bij jou komen met een probleem, ben je dan bereid om het probleem verder uit te spitten en tot de kern door te dringen om zo bij de juiste oplossing te komen? Dat is al een belangrijk gegeven. Maar je moet ook bereid zijn om dingen te zien die de gewone burger niet mag, durft of zelfs wil zien. Want het is toch heel wat anders dan een doorsnee kantoorbaan. Doorheen de jaren komen er best wel wat gevaarlijke opdrachten binnen, maar dan heb je toch die drive nodig om te gaan kijken. Wat niet wegneemt dat mensen ook zeer goed kunnen zijn in een kantoorbaan, maar daarin is het risico om terecht te komen in een gevaarsituatie uiteraard eerder klein. Dus als je een goede politie-inspecteur wil zijn, moet die mindset wel in jou zitten. Een goede politie-inspecteur is trouwens een mix zijn van verschillende karaktereigenschappen. Je moet sportief zijn, je plan kunnen trekken, geïnteresseerd zijn om dingen te onderzoeken en gaandeweg proberen te ontdekken wie je zelf bent. Er zijn zoveel mogelijkheden binnen onze organisatie en dat is het leuke eraan. Als je echt iemand bent die routine nodig heeft, zou ik het eerder afraden, want je weet nooit wat er gaat gebeuren. Mijn eigen kinderen zou ik het momenteel bijvoorbeeld afraden, want zij hebben er op dit moment nog niet de juiste ingesteldheid voor. Vaak zien we precies om die reden mensen afhaken, omdat ze niet de juiste motivatie hebben en zelfstandig kunnen werken. Maar als je wel over al deze eigenschappen beschikt, zijn er vele mogelijkheden. Je kan met de hond gaan wandelen, met de moto rijden, met een helikopter vliegen… Al die kansen, dat is echt wel het leuke aan de job. 

Vanuit jouw achtergrond van het fietsteam, kunnen we jou ook op de fiets spotten?

Ik probeer dat toch, alleszins. Wat Keerbergen betreft zijn er twee kanten aan het fietsverhaal. Een wijkinspecteur heeft nu eenmaal veel werk en als ik met de fiets op pad ben, merk ik dat ik inderdaad veel meer aanspreekbaar ben en dat positieve reacties opwekt van de mensen. Maar anderzijds is de afstand tussen de twee verste punten van mijn wijk zodanig groot, dat ik soms meer dossiers kan afwerken als ik met de auto ben dan met de fiets. Neem nu van de Emiel Opdebeecklaan naar de regio rond het meer, daar ben je gewoon veel sneller met de auto. Al probeer ik ook regelmatig een soort van combinatie uit. Zo parkeer ik vaak de politiewagen op het Gemeenteplein en doe ik mijn werk in het centrum van daaruit te voet. Zo is de verplaatsing naar Keerbergen zelf sneller, maar blijf ik zo goed mogelijk aanspreekbaar voor de burger.

En aangezien je hier met pensioen wilt gaan, blijf je de volgende vijftien tot twintig jaar de wijkinspecteur van Keerbergen.

Waarschijnlijk wel, maar zeg nooit nooit. Het leven is en blijft onvoorspelbaar en ik heb al heel veel meegemaakt op vele vlakken, maar in principe ga ik hier niet meer weg en ga ik dit blijven doen tot aan mijn pensioen.

Een niet onbelangrijke slotvraag voor de burger: hoe kunnen de inwoners met jou in contact komen?

Belangrijk om te vertellen is dat we in Haacht zitten. Dat moet ik de mensen soms nog even uitleggen, dat de gebouwen in Keerbergen en Boortmeerbeek gesloten zijn. Al laat ik overal waar ik kom wel mijn gegevens na, zodat ze mij altijd kunnen contacteren. Er is ook altijd onze website, waar men de straat kan ingeven en zo zien wie hun wijkinspecteur is.  Hou zeker ook onze sociale media in het oog. En anders kunnen de mensen altijd bellen naar ons algemeen telefoonnummer 016/55.16.60, waar ze ook worden verder geholpen door onze administratieve onthaalmedewerkers.